مشاوره تلفنی آویژه

فرزند با ادب یعنی……

فرزند با ادب نعمتی است که وجودشان برای هر والدی آرزو و مایه سربلندی است. برعکس داشتن فرزند نا فرمان و بی ادب از عوامل سر افکندگی و خجالت والدین در بین دوستان و فامیل میباشد. تربیت صحیح و پرورش کودکی سالم و صالح تا به آن جا اهمیت دارد که در تمامی روایات از ائمه و بزرگان دین اسلام  به آن سفارش شده است و همین مورد بار مسئوولیت سنگینی بر دوش والدین میگذارد. مراجعه به مشاوره کودک برای والدین امری است که پیشنهاد میشود در کنار سایر روش های تربیتی لحاظ نمایند. اهمیت این موضوع امروزه با توجه زندگی ماشینی و مدرنی که جامعه در حال توسعه به دنبال دارد و تغییر نقش هایی که بنا به شرایط اجتماعی و اقتصادی در بین زن و شوهر ایجاد شده است بسیار بیشتر از گذشته به چشم میخورد.

اگر پای صحبت قدیمی ها نشسته باشید حتما با این نمونه مواجه شده اید که زمان گذشته تعداد زیادی خانواده در فضایی کوچک باهم زندگی میکردند با این حال روابط درستی بین همه حاکم بود چرا که هر کس میدانست چه وظایفی در قبال دیگری دارد، حساب کوچکتری بزرگتری مشخص بود و کودک در رفتار با بزرگتر ها با احترام و ادب پاسخ میداد، در مقابل بزرگتر ها نیز سعی میکردند کودک خود را برای زندگی آینده و مواجه با پستی و بلندی های آن آماده کنند. امروزه شاهد تغییراتی در سبک زندگی و فرزند پروری والدین هستیم که بیشترین سهم را باید برای خانواده ها به عنوان اولین حوزه تربیتی و شکل گیری شخصیت کودکان قائل شد. در کنار خانواده، آموزش و پرورش و رسانه ها و مراکز مشاوره خانواده سایر ارگان های جامعه در چگونگی فرزند با ادب به نوبه خود دارای سهمی میباشند.

چگونه فرزندان با ادب و صبور  تربیت کنیم
در این مقاله روی صحبت ما با والدین و نقش خانواده در نوع تربیت فرزندان میباشد. یکی از دغدغه های والدین بعد از تولد فرزندشان نحوه تربیت آن ها میباشد و برای برخی والدین جوان، تغییر نقش زن و شوهری به مادر - پدری تا حدی استرس زاست. به خصوص برای خانوم هایی که به تازگی تصمیم به بچه دار شدن نموده اند همیشه این نگرانی وجود دارد که حالا باید چیکار کنم؟ اگر از پس بزرگ کردنش بر نیایم چی میشود؟

این مادرهای بالقوه معمولا در این شرایط دست به دامان تجارب مادرشان یا بزرگتر های فامیل میشوند. پدر و مادری نقشی است که به دنبال ورود فرد سوم به زندگی زوج برای آن ها ایجاد میشود که در اسلام و همه فرهنگ ها برای آن ها ارزش زیادی قائل هستند و یکسری انتظارات  برای والدین نسبت به فرزند و بالعکس فرزند در قبال پدر و مادر و تربیت کودک ارائه داده اند که عدم توجه و به کارگیری آن ها تربیت و رشد درست کودک را با مشکل مواجه میکند و والدین را دچار احساسات نا خوشایندی چون شرم و گناه، خجالت و استرس مینماید که برای هیچ کس قابل تحمل نمیباشد.

چگونه فرند با ادب و با شخصیت تربیت کنیم؟
آیا بهتر نیست قبل از این که تصمیمی برای تولد کودکتان داشته باشید ابتدا نسبت به نیاز ها و روش های تربیتی سالم این دوره اطلاعات لازم را کسب نمایید تا در قدردانی از این معجزه و نعمت با ارزش الهی  دچار یاس و نا امیدی و نا سپاسی نشوید. آگاهی و شناخت فرزندان در تمام مراحل زندگی برای والدین ضروری مینماید اما اهمیت آن در دوران کودکی یا به تعبیر برخی رویکرد های روانشناسی 12 سال اول زندگی بسیار مهم تر از مراحل بعدی است که کودک ازگل در آمده و مستقل تر با دنیای بزرگسالی مواجه میشود.

ویژگی های فرزند با ادب
ویژگی های فرزند با ادب شامل دامنه گسترده ای از نشانه ها میباشد که داشتن درصد بالایی از آن ها برای داشتن فرزندی سالم و با ادب کفایت میکند و والدین باید توجه داشته باشند نباید کودک خود را به اجبار در راس این نشانه ها قرار دهند و او را مقید به داشتن تمام ویژگی های فرزند با ادب نمایند. از جمله این نشانه ها به موارد زیر اشاره میشود:

حرف گوش کن:
فرزند با ادب در مقابل انتظارات و خواسته های منطقی و به جای والدین مطیع و گوش به فرمان هستند. طفره رفتن و رد کردن دستورات و درخواست ها توسط کودک نا فرمان و بی ادب به چشم میخورد.

نوبت را راعایت میکنند:
یکی از مشکلات کودکان بی ادب عدم رعایت نوبت در بازی ها و صحبت کردن هست. این دسته از کودکان در همه شرایط میخواهند خودشان در راس باشند و هیچ توجهی به حقوق دیگران ندارند.

اعتماد به نفس بالا:
کودکی که از خود و استعداد هایش آگاه است و به توانایی های خود برای انجام امور ایمان دارد، شخصیتی ملایم و موجه تر از کودکی دارد که برای رفع کوچک ترین خواسته خود به زور و پرخاشگری متوسل میشود.

فن بیان قوی:
کودک مودب و با تربیت اهل استدلال و گفت و گوست. اگر خواسته ای دارد با صحبت کردن و استفاده از مهارت های کلامی مناسب از والدین در خواست مینماید، در مقابل توجیه والدین با دلایلی به جا و منطقی توجه پدر و مادر را جلب مینماید، اگر متوجه شود که خواسته اش قابل اجابت نیست با دلیل آن را میپذیرد. البته این مورد بیشتر برای کودکانی است که در سن دبستان یا بالا تر هستند.

با قشقرق و دعوا مخالف است:
استفاده از سر و صدا و متشنج کردن جو برای توجه به نیاز ها از فرزند مودب به دور است چرا که آن ها به مهارت های گفت و گوی درست مجهز هستند که نیازهای شان را با کم ترین ناراحتی و تنش بر آورده مینماید.

به تعویق انداختن نیاز ها:
کودکی که تربیت درستی دریافت کرده باشد میتواند دید درست و منطقی از شرایط خانواده داشته باشد و در صورت فراهم نبودن موقعیت برای توجه به نیازهایش آن ها را کنترل و به تاخیر میاندازند.

سرزنده و شاد هستند:
کودکی که با روش های منطقی فرزند پروی تربیت یافته است اهل نشاط و خنده و سر زندگی است و کمتر پیش میآید در لاک دفاعی خود فرو رود و غم و گریه را تجربه کند. البته منظور این نیست که هیجانات منفی مثل خشم، اندوه و استرس نداشته باشند بلکه به نسبت کودکان نافرمان به میزان کمتر و متعادلی آن را تجربه مینمایند.

تربیت فرزند با ادب
تربیت فرزند با ادب در زندگی امروزه به معضلی برای والدین و جامعه تبدیل شده است که کوتاهی در تربیت فرزند با ادب تبعاتی برای خانواده و خود کودک به همراه دارد. از جمله پیامد هایی که در تربیت نا سالم گریبان گیرخانواده میشود میتوان به ایجاد جوی پر از استرس و تنش، مشکلات سازگاری، عدم توجه به بهداشت خواب، مشکلات تغذیه (کودکی که بد غذاست و در مقابل هر غذایی بهانه میآورد)، افسردگی و اضطراب (اضطراب و ترس ناشی از جدایی از والدین که برای سن دبستان بیشتر ایجاد مشکل میکند)، مشکلات تحصیلی و افت تحصیلی، بی مهری و نا ملایمت معلم و والدین نسبت به او را به دنبال دارد.

چگونه فرزندانی با ادب تربیت کنیم؟

چگونه فرزندی با ادب تربیت کنیم؟ سوالی که ذهن والدین را به خود مشغول نموده است. پاسخ آن را باید در شیوه فرزند پروری والدین جست و جو کرد. ما در اینجا به انواع سبک های فرزند پروری اشاره کوتاهی خواهیم داشت تا والدین در پاسخ به سوال چگونه فرزندی با ادب تربیت کنیم؟ راهنمایی کرده باشیم.

انواع شیوه های فرزند پروری
مستبدانه: در این نوع از سبک تربیتی، والدین با توسل به زور و قدرت افراطی سعی در کنترل بیش از حد کودک را دارند.
سهل گیرانه: این روش بر عکس سبک مستبدانه است که در آن با آزاد گذاشتن بیش از حد کودک و دادن اختیارات افراطی، سعی در تربیت و پرورش او را دارند.
مقتدارنه: در این روش فرزند پروی، والدین با همکاری و مشورت کودک خود او را برای داشتن شخصیتی سالم تشویق مینمایند. سلاح آن ها محبت است و حمایت عاطفی. در مقابل از روش های قاطع و محکم در یادگیری اصول تربیتی درست به فرزند شان نیز تبعیت میکنند.
کودکی که از سبک مستبدانه و سهل گیرانه تربیت میشود، دارای شخصیتی ناز پروده و لوس یا خجالتی و بی دست و پا میشود که راه ارضای نیازهایش را زور، گریه و قشرق میداند  و اعتماد به نفس پایینی دارند.

هدف ما آموزش سبک درست تربیت، “روش مقتدرانه” میباشد تا کودکی با شخصیتی سالم و مجهز به مهارت های زندگی مناسب شکل گیرد.

چگونه با فرزند بی ادب رفتار کنیم؟
چگونه با فرزند بی ادب رفتار کنیم؟ تا اینجا متوجه شدیم فرزند با ادب چه ویژگی هایی دارد و روش صحیح تربیت کودک چیست. حالا به ارائه مطالبی در خصوص تربیت فرزند بی ادب برای آن دسته از والدینی که صاحب فرزند نا فرمان هستند میپردازیم تا بدانید چگونه با فرزند بی ادب رفتار کنیم؟

رفتار با فرزند بی تربیت به مراتب بسیار دشوار تر از رفتار با فرزند مودب میباشد از جمله روش هایی برای کنترل و تربیت آن ها میتوان به تقویت قاطعیت در اعمال مقررات، بی توجهی به رفتار های نا درست و ارائه پاداش هایی به رفتار های صحیح میباشد. سرزنش و گوشزد کردن حتما در خلوت و به دور از جمع باشد و برای شخصیت فرزندان تان با دوری از روش های تهاجمی و تنبیه فیزیکی ارزش قائل باشید. در بخش بعدی به ارائه راهکار های مشاوره برای تربیت فرزند مودب میپردازیم که با خواندن آن نحوه رفتار با فرزند بی ادب را نیز فرا میگیرید.

راهکار های مشاوره برای تربیت فرزند مودب
راهکار های مشاوره برای تربیت فرزند مودب بیشتر متوجه روش هایی برای والدین است که با به کارگیری آن ها در جهت هر چه بهتر تربیت کردن کودک خود تلاش نمایند. از جمله مهم ترین راهکار های مشاوره برای تربیت فرزند مودب به موارد زیر اشاره میشود:

ارائه پاداش:
در قبال رفتار های درست کودکان به او پاداش دهید انواع پاداش میتواند کلامی باشد (تحسین، تشویق های کلامی، محبت کردن)، رفتاری و عملی(نوازش کردن، در آغوش گرفتن)، ارائه پاداش های بیرونی مثل رفتن به زمین بازی، سینما، پارک و… .

محرومیت:
کودکی که یاد گرفته است با قشقرق و جر و بحث به خواسته های خود برسد باید در مقابل این رفتار هایش با محروم سازی واکنش داد. محرومیت از چیز هایی که برای کودک مورد علاقه و دوست داشتنی است تا بدین صورت برای به دست آوردن مجدد آن ها دست از بی ادبی بردارد و با جایگزین کردن رفتار های مثبت آن ها را دوباره به دست آورد.

قاطعیت و حفظ اقتدار در ارائه مقررات:
والدین باید با هم مشورت نمایند و برای ایجاد مقررات توافق نظر داشته باشند و در عملی کردن آن ها همکاری نمایند. منظور از قاطعیت این است که در اجرای قوانین و ارائه محرومیت ها و پاداش ها  نباید گاهی سفت و گاهی شل گرفت بلکه روند باید ثابت و بدون تغییر باشد تا او را متوجه اهمیت موضوع نمایید. این موضوع باعث جلب توجه و اعتماد کودک نسبت به رفتار های پاداش و مجازات والدین میشود.

پرهیز از چند تربیتی:
معمولا کودکان نا فرمان خود را به منبع حمایتی محکمی به اسم “مادر بزرگ -پدر بزرگ ها"، مجهز میدانند که در مقابل رفتار های اشتباه شان از آن ها دفاع و پشتیبانی مینمایند. همین امر باعث تضاد و اختلاف بین روش های تربیتی والدین با بزرگتر ها میشود. صحبت با بزرگتر ها و متقاعد کردن شان جهت عدم دخالت در تربیت فرزند تان گام مهمی است که باید مورد توجه والدین قرار گیرد.

سوالات متداول
از چه سنی برای تربیت فرزند اقدام کنیم؟

تربیت در تمامی مراحل زندگی امر مهمی است اما با توجه به آن که بنای شخصیت در سال های اولیه کودکی نهاده میشود به همین دلیل از تولد تا 12 سالگی باید به این مورد توجه بیشتری شود.

محرومیت چه تاثیری در تربیت صحیح کودک دارد؟

با استفاده از فن محرومیت، کودک متوجه میشود که همیشه نمیتواند با استفاده از زرو، قشقرق و روش های نا درست به خواسته هایش برسد.

روش های فرزند پروری چند نوع میباشد؟

سه سبک فرزند پروری داریم: مقتدرانه – مستبدانه- سهل گیرانه. سبک مقتدرانه با استفاده از روش های قاطع و محکم و حمایت عاطفی بهترین روش تربیتی میباشد که به والدین توصیه میشود.

خدمات تلفنی و آنلاین مرکز مشاوره خانواده و روانشناسی آویژه
هدف مرکز مشاوره و روانشناسی آویژه از ارائه اطلاعات لازم در زمینه مشکلات روانی، افزایش آگاهی شماست تا با توسعه دانش خود، جهت ارتقا و بهبود کیفیت زندگی خود، گامی مهم بردارید. لطفا برای کسب اطلاعات بیشتر سایر مقالات متخصصان مرکز مشاوره آویژه را مطالعه نمایید .

در این راستا مرکز مشاوره خانواده و روانشناسی آویژه خدمات متنوعی را در زمینه مشاوره کودک به شما هم میهنان عزیز ارائه میدهد.

منبع: Teaching Kids to Mind Their Manners: How to Raise a …
مرکز مشاوره روانشناسی آویژه// https://psychology.avije.org/

مسئولیت پذیری کودک یکی از دغدغه های والدین در تربیت درست اوست. اما در چه زمانی باید از کودک انتظار داشته باشیم که مسئولیت پذیر باشد یا کارهایش را خودش انجام دهد. اما سوال اینجاست که مسئولیت پذیری کودک چیست؟مسئولیت همان وظیفه است؟ تفاوت مسئولیت با وظیفه چیست؟ همانطور که از نامش پیداست مسئولیت پذیری کودک یعنی به عهده گرفتن کاری که بداند از پس انجام آن بر می آید. در ادامه این مقاله با مشاوران مرکز مشاوره آویژه همراه باشید.

تفاوت مسئولیت پذیری کودک و وظیفه چیست؟
نکته جالب اینجاست که وظیفه را با مسئولیت پذیری اشتباه نگیرید. وظیفه ای که بر عهده کودک است شامل تمیز کردن اتاق و مرتب کردن وسایلش است. اما مسئولیت پذیری یعنی اینکه علاوه بر وظایفی که به عهده خود کودک است، چیزهایی از کودک خواسته می شود. وقتی از کودک می خواهید که کاری را انجام دهد یعنی اینکه در برابر این مسئولیتی که بر عهده اوست چیزی را به دست می آورد.
تفاوت دیگر مسئولیت و وظیفه این است در وظیفه کودک مجبور است که کارهایی که به او واگذار می شود را انجام دهد. اما مسئولیت را خود و به صورت آگاهانه می پذیرد و انتخاب می کند.
نکاتی درباره مسئولیت پذیری کودکان
مسئولیتی که به کودک می دهید نباید با اعمال زور یا با لحن بد باشد یا آن را به اجبار به کودک تحمیل کنید.
مسئولیت باید در شان و قدرت کودک باشد. از کودک انتظارات زیادی نداشته باشید. کودک باید در دوران کودکی اش باشد و بازی کند و خوش بگذراند. لطفا با دادن مسئولیت های سنگین او را زود بزرگ نکنید.
بعد از انجام مسئولیت، باید او را تشویق کرد. اصلا یکی از مواردی که در مسئولیت پذیری کودک باید مد نظر قرار گیرد پاداش بعد از پذیرش و انجام درست آن درخواست است.
اگر می خواهید به کودک مسئولیتی دهید بهتر است که با لحن بسیار محبت آمیز درخواستتان را مطرح کنید و اگر کودک از پس انجام آن بر نیامد به جای تحقیر و توهین او را تشویق کنید و به او اطمینان دهید که به زودی می تواند این کار را درست انجام دهد. مشاوره خیانت چه زمانی بیشترین تاثیر را دارد؟ ایم مقاله را حتما بخوانید: مشاوره خیانت

مسئولیت پذیری کودکان از چه زمانی شروع می شود؟
مسئولیت پذیری کودکان زمانی آغاز می شود که او بتواند وظایف روزانه اش را به طور کامل انجام دهد. آنگاه می توانید به او مسئولیت بدهید.

به عنوان مثال

کودکان در سن سه سال به بالا می توانند در کارهای روزمره به شما کمک کنند. اتاقشان را تمیز کنند. اسباب بازی هایشان را جمع آوری کنند. چیزهایی که روی زمین می ریزد را بردارند. گاهی یک بشقاب یا وسیله ای دیگر بر سر سفره بیاورند. گیاهان را آب دهند.  ظرف خود را بردارند. خودشان بتوانند با قاشق غذا بخورند. در سن چهار سال بتوانند لباس های شسته شده را تا کنند. ظرف ها را سر میز بچینند. البته از انجام این کارها بسیار خوشحال می شوند. سعی کنید در انجام آن ها به او کمک کنید.

انواع مسئولیت پذیری کدام است؟
مسئولیت پذیری کودکان هم دو نوع است:

1.مسئولیت پذیری شخصی 2.  مسئولیت پذیری اجتماعی

مسئولیت پذیری شخصی مثل مسواک زدن و جمع آوری اسباب بازی ها و بستن بند کفش ها و ……

در مسئولیت پذیری اجتماعی، کودک باید بیاموزد که تا آنجا که میتواند با کارهای خوبش دیگران را خوشحال کند. او باید بیاموزد که در قبال اجتماع و خانواده نیز مسئول است. البته زمانی که کودک وارد اجتماع می شود ناخودآگاه این ها را می آموزد.

مسئولیت پذیری کودکان در مدرسه چگونه است؟
مسئولیت پذیری کودکان در مدرسه نیز بسیار مهم است. به شرطی که او را با مسئولیت هایش به طور کامل آشنا کنید. وظیفه کودک درس خواندن است. اما

کودک مسئول است که خودش کتاب و دفترش را در کیفش بگذارد.
کودک مسئول است طبق برنامه درسی تکالیفش را انجام دهد.
کودک در مدرسه مسئول حفظ نظم در سر کلاس و محیط مدرسه است.
کودک مسئول است که از لوازم التحریر و وسائل خود در مدرسه محافظت کند.
کودک مسئول است که به دوستانش در درس خواندن کمک کند و اگر چیزی می داند به آن ها بگوید.
کودک باید بتواند خودش حاضر شود و به مدرسه برود. اما می توانید در انجام کارهایش به او کمک کنید.
کودک مسئول است تا در مدرسه آشغال نریزد. دعوا نکند. آرام باشد. به صحبت های معلمش گوش دهد.

مسئولیت پذیری کودکان در خانواده چگونه است؟
والدین تصور می کنند که مسئولیت دادن به کودک باعث خستگی او می شود و فکر میکنند برای مسئولیت پذیری او خیلی زود است. اما مشاوران معتقدند  مسئولیت دادن به کودک باعث می شود که او از کودکی محکم و قوی و مسئولیت پذیر تربیت شود. از طرفی به خانواده اش هم وابستگی بیشتری پیدا می کند. از طرفی کودک مستقلی بار می آید.

اما در چه سنینی باید به کودک مسئولیت بدهیم؟
معمولا از سن سه سالگی تا 7 سالگی به بعد کودک باید آموزش ببیند که :

خودش دست ها و صورتش را بشوید.
لبای هایش را خودش مرتب کند.
کتاب ها و اسباب بازی هاش را خودش در قفسه بگذارد.
رختخوابش را خودش جمع کند یا تختش را تمیز کند.
خودش غذا بخورد .
خودش مسواک بزند.
در شستن ظروف به شما کمک کند.
خودش بتواند ساندویچ درست کند.
خودش بند کفشش را ببندد.
لباسش را خودش بپوشد و وسائل خانه اش را خودش مرتب کند.
در تمیز کردن خانه به مادر کمک کند.
در خرید و کارهای بیرون به پدر کمک کند.
خودش فرش ها را جارو کند.
لباس هایش را در کمدش آویزان کند.
و کم کم خودش بتواند به تنهایی به حمام برود.
دلایل عدم مسئولیت پذیری کودکان چیست؟
در این میان کودکانی هم هستند که علاقه ای به پذیرش مسئولیت ندارند که هیچ! از زیر بار مسئولیت هم شانه خالی می کنند. از این دسته کودکان هیچ گاه انتظار انجام کاری را نداشته باشید. اما چرا و چطور اینطور می شود؟ چرا فرزندنمان بی مسئولیت هستند؟ اشکال از کجا بوده ؟

شنیده اید که می گویند این بچه ذاتا بیخیال است؟ یا هر چه می کنیم درست بشو نیست؟ این جمله کاملا اشتباه است. والدین عزیز یکی از دلایل عدم مسئولیت پذیری کودکان خود شما هستید. تشخیص اختلال در نوشتن و راه های درمان آن این مقاله مشاوران آویژه را حتما بخوانید: اختلال نوشتن

اجازه دهید دلایل این مساله را کاملا برایتان توضیح دهیم:

پدر و مادر نه نمی گویند
عزیز من! گاهی هم نه بگو. چرا همه چیز باید برای کودکتان مهیا شود. شما والدین گرامی این کارتان نشانه دوست داشتنتان نیست. شما دارید کودکی ضعیف تربیت می کنید که همه چیزش باید دم دستش باشد. اگر نباشد یا گریه می کند یا انقدر لوس می شود که خودتان هم تحمل اخلاق هایش را نخواهید داشت. اجازه دهید خودش بعضی از چیزهایی که می خواهد به دست بیاورد. اجازه دهید تلاش کند.

بعضی از والدین هم فکر می کنند در همه جا باید حامی و محافظ کودک خود باشند. در این صورت قطعا کودکشان فردی ضعیف و وابسته تربیت می شود.

می ترسد مسئولیتی قبول کند
یکی از دلایل عدم مسئولیت کودکان ترس از پذیرش آن است. کودک احساس می کند اگر نتواند کاری که از او خواسته شده را درست انجام دهد مورد شماتت قرار می گیرد و این فاجعه است. راه حل چیست؟ سعی کنید با لحن خوب و محبت آمیز از کودک درخواست کنید. به او بگویید مهم نیست تو تلاشت را بکن. اگر نتوانستی انجام دهی مشکلی ندارد و کسی تو را مقصر نمی داند.

با عدم پذیرش مسئولیت از خود محافظت می کند
کودک سعی می کند از خود محافظت کند. به همین دلیل تا آنجا که ممکن است مسئولیت قبول نمی کند تا خود را از آسیب در امان نگاه دارد.

راه های افزایش مسئولیت پذیری کودکان چیست؟
اما چه کنیم که کودکی مسئولیت پذیر داشته باشیم؟ والدین عزیزی که این مقاله را مطالعه می کنید، خودتان فکر می کنید چند درصد از مسئولیت پذیری کودک به شما بستگی دارد؟ 50 درصد؟ 60 درصد؟ اعتقاد روانشناسان بر این است که مهم ترین عامل در مسئولیت پذیری کودکان، نوع تربیت آن ها از سوی والدین است.

والدین به کودک هدف می دهند.
نوع تربیت والدین، اعتماد به نفس کودک را بالا می برد.
والدین به کودک یاد می دهند چطور مراقب خانواده خود باشند و بدون اینکه والدین چیزی به آن ها بگوید وظایف خود را درست انجام دهند.
والدین کمک می کنند که کودک بتواند بهترین راه حل را برای مشکلاتش پیدا کند.
والدین باعث می شوند که کودک احساس کند مهم و تاثیر گذار است.
پس بیایید کمی به خود بیاییم و تا دیر نشده فرزندی عاقل و مسئول تربیت نماییم. همه چیز به عهده شماست.

چه کنیم چه نکنیم که فرزندمان مسئولیت پذیر شود؟
الگوی خوبی برای فرزندتان باشید
قدم اول این است که خود والدین باید مسئولیت پذیر باشند تا کودک نیز مسئولیت پذیر بار بیاید. 7 راهکار موثر برای درمان ترس از دست دادن عزیزان شما این مقاله مشاوران آویزه را حتما بخوانید: ترس از دست دادن عزیزان

سعی کنید مدام از کارهای آن ها ایراد نگیرید.
اگر می خواهید فرزند مسئولیت پذیری داشته باشید پس سعی کنید مدام او را تحقیر نکنید و از او ایراد نگیرید. با این کار اعتماد به نفسش کم خواهد شد و انگیزه ای برای تلاش ندارد.

او را تشویق کنید
درست است که در بحث مسئولیت پذیری نباید از کودک بیش از حد تعریف و تمجید کرد. اما به یاد داشته باشید تشویق کردن کودک بهترین راه برای انگیزه دادن و مسئول کردن کودک است.

به او یاد دهید عواقب کار اشتباهش را قبول کند
کودک باید از اشتباهاتش درس بگیرد. به او بیاموزید که اگر کار اشتباهی کرد یا مسئولیتی که به او واگذار شده را درست انجام نداد، به جای توهین و عصبانیت به او بگویید که این کار با توست. مسئولیتش را بپذیر و خودت این مساله را حل کن. اگر بار اول از شما کمک خواست به او کمک کنید ولی بگویید برای بار دوم خودت باید آن را حل و فصل کنی.

به کودکان بیاموزید که در مقابل کاری که دیگران برایش می کنند سپاسگذار باشد.
به او راه و روش کسب درآمد را بیاموزید.
با او صحبت کنید که پولی که او خرج می کند از کجا آمده و والدینش چطور با زحمت و سختی همه چیز را برای او مهیا می کنند.
سوالات متداول
تعریف مسئولیت پذیری به زبان کودکانه چیست؟
مسئولیت پذیری کودکانه، رسیدن کودک به سنی است که بتوان از او درخواست کرد تا کاری را انجام دهد. بعضی مواقع مسئولیت پذیری کودک به طور خودجوش انجام می شود و بعضی مواقع از او می خواهند که مسئولیت کاری را قبول کند. مسئولیت پذیری به صورت شخصی خانوادگی و اجتماعی است.

بازی برای مسئولیت پذیری کودک چگونه است؟
بازی هایی که برای مسئولیت پذیری کودکان وجود دارد بسیار متنوع است. اما یکی از مهم ترین آن ها بازی حقیقت است.در بازی حقیقت افراد خانواده دور هم جمع می شوند. در این بازی یک جمله می گویید مثل ” من خوشحال شدم وقتی……. ” نفر بعدی باید ادامه جمله را بگوید. مثل ” من خوشحال شدم وقتی احمد برای من یک لیوان آب آورد"…. این بازی می تواند هم کودک را به انجام کاری ترغیب کند و هم یک سرگرمی برای او ایجاد کند.

شیوه آموزش مسئولیت پذیری به کودکان پیش دبستانی چگونه است؟
آموزش مسئولیت پذیری به کودکان پیش دبستانی بسیار مهم است. زیرا کودک از پایه باید یاد بگیرد که در مقابل خود و دیگران مسئول است. اما شیوه صحبت کردن با یک کودک پیش دبستانی با کودکی که سن بالاتری دارد متفاوت است. هر چه نرم تر و مهربان تر با او برخورد شود بهتر است. مثلا اینکه اگر خرابکاری کند باید خودش آن را درست کند. اگر در اتاقش آشغال می ریزد باید خودش جمع کند. این کودک باید کمک کردن را یاد بگیرد. این فرصت را شما باید در اختیار آن ها قرار دهید.

کودکان دوست ندارند کارهای خانه را انجام دهند اما باید آموزش ببینند که بعضی مواقع باید کارهایی که دوست ندارند را هم انجام دهند. نباید به او دستور دهید. سعی کنید برنامه ای برای او تدارک ببینید. مثلا در روز جمعه باید وسایلش را مرتب کند. شنبه به درس هایش برسد و جوراب هایش را بشوید و ….کودک در این سن باید یاد بگیرد که برنامه ریزی کند. مثلا فردا چه کنم؟ پس فردا برنامه ام چیست؟ و….

خدمات تلفنی و آنلاین مرکز مشاوره خانواده و روانشناسی آویژه
هدف مرکز مشاوره و روانشناسی آویژه از ارائه اطلاعات لازم در زمینه مشکلات روانی، افزایش آگاهی شماست تا با توسعه دانش خود، جهت ارتقا و بهبود کیفیت زندگی خود، گامی مهم بردارید. لطفا برای کسب اطلاعات بیشتر سایر مقالات متخصصان مرکز مشاوره آویژه را مطالعه نمایید .

در این راستا مرکز مشاوره خانواده و روانشناسی آویژه خدمات متنوعی را در زمینه مشاوره کودک به شما هم میهنان عزیز ارائه میدهد.

منبع؛ مرکز مشاوره آویژه//https://psychology.avije.org/

تست هوش کودکان برای سنین مختلف متفاوت است . وقتی والدین میخواهند هوش فرزندشان را تعیین کنند ، اغلب به این دلیل است که کودک به نظر میرسد اطلاعات هوشی کم و یا بسیار بالایی دارد . برای همه موارد دیگر ، آزمون های معمول مدرسه و آزمایش های پیشرفت ، کافی است . به عنوان یک آزمون ، تست هوش کودکان ، تنها در شرایط خاص لازم است . تنها در مواردی که والدین از خود بپرسند آیا کودک نیاز به آموزش ویژه دارد ؟ آیا کودک بسیار با استعداد است و نیاز به آموزش اصلاح شده دارد ؟ این نوع یافته ها میتوانند پیامدهای گسترده ای داشته باشند . البته روش های ساده تر برای رسیدن به درک بهتر از اطلاعات کودک ، نسبت به گرفتن یک آزمون جامع IQ برای کودکان وجود دارد .

در ادامه این مقاله با مشاوران مرکز مشاوره آویژه همراه باشید.

 
چرا بچه ها باید آزمون IQ را انجام دهند ؟
آیا فرزند شما کم هوش است ؟ آیا او در یادگیری مشکل دارد ؟ اغلب دشوار است که بپذیریم کودک ما  در مدرسه پیشرفت تحصیلی ندارد . اما این را هم باید در نظر بگیرید که کودکان با هوش متوسط ​ ممکن است در بعضی از جنبه های یادگیری مشکل داشته باشند و در بعضی از مسائل دیگر نقاط قوت . بدون نیاز به دانستن تست هوش کودکان شما با مطالعه میتوانید کاری کنید که  یک کودک به آسانی مشکلات منطقی را حل کند و یا شباهت های بین موقعیت های مختلف را درک کند . اگر میخواهید یک ارزیابی جامع تر از اطلاعات فرزندتان داشته باشید ، با مشاوره روانشناسی یا متخصص آموزشی ، یک آزمون IQ برای کودک انجام دهید .

تست هوش کودکان پیش دبستانی
تست هوش کودکان پیش دبستانی کمی با کودکان دیگر متفاوت است . اگرچه اکثر کودکان قبل از ورود به مدرسه ابتدایی لازم نیست برای تدریس ، مورد آزمایش قرار گیرند ، ممکن است برای شناخت بیشتر از روانشناسی کودک کمک بگیرید . اگر به نظر میرسد که او کودکی بی حوصله است و یا اینکه به لحاظ احساسی یا عاطفی دچار مشکل است او را نزد یک متخصص ببرید . آزمون های IQ و تست هوش کودکان ، یک اندازه گیری جالب از توانایی های کودکان را در اختیار والدین قرار میدهد . بر این اساس والدین میتوانند مناسب ترین مسیر پیشرفت را برای به حداکثر رساندن پتانسیل کودکان خود و یا اقدامات مناسب برای حمایت از کودکان معلول طراحی کنند . بنابراین ، بسیار توصیه میشود که در سنین پیش از دبستان برای رسیدن به بهترین اثرات از کودک تست هوش کودکان پیش دبستانی یعنی تست  IQ گرفته شود .

مفهوم کلی هوش
هوش شامل توانایی فکر کردن ، حل مسائل ، وضعیت تحلیل و درک ارزش های اجتماعی ، آداب و رسوم و هنجارها است . دو نوع اطلاعات اصلی در بسیاری از ارزیابی های اطلاعاتی دخیل هستند :

هوش کلامی : که توانایی درک و حل مشکلات مبتنی بر زبان است .
هوش غیرکلامی : که توانایی درک و حل مشکلات بصری و فضایی است .
اطلاعات فرد گاهی اوقات به عنوان : فاکتور هوش (IQ) ، عملکرد شناختی ، توانایی فکری ، توانایی ذهنی ، مهارت تفکر و توانایی عمومی شناخته میشود . در اغلب موارد ، تست هوش کودکان پیش دبستانی توسط مقررات آموزش و پرورش مورد نیاز است تا تأیید یا رد وجود معلولیت های ذهنی و تعیین ضریب هوشی برای تشخیص معلولیت در یادگیری را مشخص کند . مشاوره خیانت چه زمانی بیشترین تاثیر را دارد؟ ایم مقاله را حتما بخوانید: مشاوره خیانت

سوالات تست هوش کودکان
سوالات تست هوش کودکان بسیار زیاد و متفاوت اند . ممکن است این سوال برای شما پیش بیاید که انواع معمولی تست هوش چیست ؟ آزمون های IQ یکی از معروف ترین تست های استاندارد هستند . آنها سطوح مهارت ” عادی ” را در مقایسه با دانش آموزان دیگر مقایسه میکنند . تست هوش کودکان در چندین فرم منتشر میشود : آزمون های گروهی و فردی . آزمون های گروهی که معمولا شامل یک برگه آزمون هستند که موفقیت گروهی زمینه های علمی کودک را ارزیابی میکنند . به طور کلی ، تست های گروهی برای شناسایی کودک دارای معلولیت توصیه نمیشوند . در برخی موارد ، آنها میتوانند به عنوان یک اقدام غربالگری برای تعیین اینکه آیا آزمایش های بیشتری مورد نیاز است یا نه استفاده شوند و میتوانند اطلاعات پیشین خوب در مورد تاریخچه تحصیلی کودک فراهم کنند .

تست هوش فردی برای کودک
تست های هوش فردی ممکن است شامل انواع مختلفی از سوالات تست هوش کودکان باشد . مقیاس هوش وکسلر برای کودکان (WISC) و مقیاس هوش باینتی استنفورد ، که قبلا به عنوان آزمون باینت سیمون شناخته میشد ، نمونه هایی از آزمایش های هوش انفرادی هستند . آزمون WISC شامل سوالات مبتنی بر زبان ، نماد و عملکرد است در حالی که آزمون استنفورد-بینه برای تشخیص دانش آموزان با اختلالات شناختی از محیط هستند . تست های کامپیوتری در حال تبدیل شدن به محبوب ترین تست های هوش هستند و به طور گسترده در دسترس هستند . آزمون جامع هوش غیرکلامی (CTONI) ، نسخه دوم تست هوش جهانی (UNIT2) برای ارزیابی دانش آموزانی که مشکلات پردازش زبان دارند ، استفاده میشود . در این تست ها سوالاتی طراحی شده اند تا هوش عاطفی را از ارزیابی توانایی های استدلال کودک و ارزیابی مهارت های یادگیری بصری دانش آموزان حذف کنند .تشخیص اختلال در نوشتن و راه های درمان آن این مقاله مشاوران آویژه را حتما بخوانید: اختلال نوشتن

تست هوش کودکان 7 ساله
تست هوش کودکان 7 ساله بسیار مهم و مورد نیاز است . بعضی از کودکان 7 ساله ممکن است دارای IQ بالا ولی مشکلات یادگیری باشند . آنها ممکن است در بازی های کامپیوتری بسیار خوب باشند و در بازی با همسالان بسیار فعال باشند ، اما در عین حال امتیاز کمتری از آزمون های آکادمیک دریافت کنند . اینها نشانه عقب ماندگی نیست . باید بدانید که هر فرد از هوش متفاوتی برخوردار است . نشانه های عقب ماندگی عبارتند از :

مهارت های اجتماعی ضعیف در بازی
یادگیری ضعیف موقعیت
تأخیر در مراقبت از خود
عدم رعایت بهداشت
تاخیر در یادگیری لباس پوشیدن
نداشتن مهارت های خوردن تغذیه
با توجه به تست هوش کودکان همانطور که چنین کودکی رشد میکند ، یادگیری مهارت های علمی او هم به مشکلات زیادی برمیخورند .

خصوصیات کودکان باهوش
تست هوش کودکان 7 ساله نشان داده  در گذشته ، کودکان با نمره های IQ بیش از 130 مورد تحسین قرار میگرفتند و باهوش خوانده میشدند ، در حالیکه اکنون پاسخ صحیح به سوالات تست هوش کودکان  تنها یکی از عواملی است که به شناسایی استعداد های کودک کمک میکند .  نشانه هایی که بر حسب آن یک کودک بالاتر از حد طبیعی IQ است ممکن است سطح بالایی از انرژی ، علاقه به فعالیت های هنری ، الگوهای سریع و پیچیده زبان ، و همدلی با دیگران و رهبری در میان همسالان را نشان دهد .

تست هوش کودکان 3 ساله
تست هوش کودکان 3 ساله مبحث گسترده ای ندارد زیرا طبق گزارشات سازمان های مربوطه در سراسر جهان ، کودکان زیر 3 سال به طور کلی توانایی انجام آزمون های IQ را ندارند و نتایج آزمون برای کودکان بین 3 تا 5 ساله ممکن است متغیر باشند . علاوه بر این ، نمرات IQ نشان دهنده همه بخش های استعداد یک کودک نیست . کودک 3 ساله شما ممکن است با استعداد باشد . مثلا اگر او دارای استعداد خاصی مانند توانایی هنری است ؛ واضح تر صحبت میکند و یا واژگان بزرگتری نسبت به همسالان خود دارد . تست هوش کودکان 3 ساله نشان داده او به دیگر نقاط عطف پیشرفت پیش از همتایان خود میرسد و همواره کنجکاو است و از سوالات بسیاری میپرسد و این یک نوع عالی از هوش است . پس باید بدانید همه انواع هوش متفاوتند و تنها شامل هوش ریاضی نیستند . 7 راهکار موثر برای درمان ترس از دست دادن عزیزان شما این مقاله مشاوران آویزه را حتما بخوانید: ترس از دست دادن عزیزان

میانگین هوش کودکان مختلف
با توجه به تست هوش کودکان پیش دبستانی میانگین هوش یک کودک هوشمند (IQ) بین 85 تا 115 است . در آمارهای گرفته شده از کشور آمریکا نیمی از جمعیت کودکان ایالات متحده دارای IQ های بین 90 و 110 هستند . در حالی که شاخص هایی وجود دارد که یک کودک ممکن است در محدوده بالا یا پایین IQ باشد . کارشناسانی نظیر دیوید پالمر هشدار میدهند که این تست ها همه جانبه نیستند . تعریف « عقب ماندگی ذهنی » باید در برابر عوامل دیگر مانند مجموعه مهارت های عاطفی ، ارتباطات و مهارت های اجتماعی یا ناتوانی های یادگیری که اغلب همراه با یک IQ بالا در ترکیب قرار میگیرند ، سنجیده شوند در دانستن این موضوع حتما از یک مرکز مشاوره خانواده و روانشناسی کمک بگیرید .

خدمات مرکز مشاوره خانواده و روانشناسی آویژه
لطفا برای کسب اطلاعات بیشتر سایر مقالات متخصصان مرکز مشاوره آویژه را مطالعه نمایید .

در این راستا مرکز مشاوره خانواده و روانشناسی آویژه خدمات متنوعی را در زمینه روانشناسی کودک به شما هم میهنان عزیز ارائه میدهد .

منبع:  https://psychology.avije.org / Child IQ Test, IQ Testing Quiz, Kids, IQ Test for Children//

بر طبق یافته های مرکز مشاوره آویژه برقراری ارتباطی درست و اصولی با فرزندان مخصوصا پسران، کار پیچیده ای است. جالب است  بدانید نقش پدر در اکثر موارد موثر تر از مادر است. اما به دلیل مشغله های کاری پدران، معمولا تاثیرشان در زندگی فرزندان روز به روز کمرنگ وکمرنگ تر می شود.

رابطه پدر و پسر مخصوصا در این عصر کمی پیچیده به نظر می رسد. به دلیل هم جنس بودن و علاقه مردان به قدرت، معمولا  پدر و پسر همدیگر را رقیب خود می دانند یا می خواهند نظرات خود را به کرسی بنشانند. رابطه پدر و پسر نیاز به مهارت دارد که با کمی مطالعه در مورد آن ها می توانید به پدر خوب و نمونه ای تبدیل شوید.

پدر هر چه قدرتمند تر باشد، خانواده در امنیت روانی بیشتری خواهد بود. پدر با قدرت و هیبتی که دارد قطعا الگوی مناسبی برای پسر است. مردانگی اولین صفتی است که پسر از پدر می آموزد.گاهی هم لازم نیست آموزش خاصی ببیند کافیست پدر نقش خود را درخانواده به درستی انجام دهد و از خانواده اش در برابر مشکلات به خوبی محافظت کند و به قولش وفا کند، خود به خود پسر هم از روی رفتار پدرش یاد میگیرد که چطور در آینده از خانواده اش نگهداری کند و چگونه به آن ها امنیت بدهد. در ادامه با مشاوران مرکز مشاوره آویژه همراه باشید.

پسر قدرت حل مساله را از پدر می آموزد
در روابط پدر و پسر این موضوع بسیار مهم است. یکی از نقش های پدر، پیدا کردن راه هایی برای حل مشکلات است. پدرمعمولا نماینده عقل است. پدر یاد می دهد که چطور باید با چالش های زندگی روبرو شد و چطور بهترین انتخاب را در زندگی بگیرید.

پدر مسئولیت پذیر، پسری مسئولیت پذیر تربیت می کند
پسران از پدرانشان می آموزند که در زندگی مسئولیت پذیر و متعهد باشند. تعهد، وفاداری و مسئولیت پذیری سه خصیصه ای است که باید درخود پدر وجود داشته باشد. پدری که مدام بر سر این مسائل با پسرش درگیر است و همیشه به او تذکر میدهد، قطعا درکار خودش مشکلی وجود داشته است.

اصلا اگر پسران بر سر مسئولیت پذیری با پدرانشان رقابت داشته باشند بسیار عالی می شود. زیرا لازمه موفقیت های آینده پسر، پرورش خصوصیات مردانگی است. اگر پدران در این زمینه الگوی خوبی برای پسرانشان باشند قطعا پسر به آغوش مادر پناه نمی برد. آن هم در حساس ترین زمان ممکن. زمانی که باید مرد شود.

این ویدئو را حتما ببینید: https://www.aparat.com/v/vqemus0

مدیریت را یاد می گیرند
مدیریت خانه وظیفه اصلی پدر است. درست است که امور خانه بر عهده مادر است اما پدر مدیر اجتماعی است و چون پسر فردا در همین اجتماع باید فعالیت کند، پس باید در اجتماع مدیر خوبی باشد. پسران در این زمینه از پدرانشان الگو برداری می کند. زمانی که پدرشان فکرش را نمی کند پسر درگوشه ای رفتارهای پدر را زیر نظر دارد و کارهای او را مو به مو تکرار می کند.

پدران منظم پسران منظمی دارند
نظم در زندگی یکی از مهم ترین اصول برای داشتن زندگی سالم و موفق است. پدری که بیشتر کارهایش از روی نظم باشد قطعا در خانه هم همه چیز سر جای خودش است. در این صورت خانواده به هم ریخته نیست و هر کس ساز خودش را نمی زند. این نظم باعث می شود پسر نیز در زندگی خصوصی اش منظم باشد.

پسر احترام را از پدر می آموزد
فرزندان آیینه والدینشان هستند. آن ها به جزء جزء رفتار والدین خود توجه می کنند. یکی از مواردی که پدر نقش بسیار مهمی دارد محترم شمردن جایگاه خود و اهالی خانه است. رفتار صحیح پدر با اعضای خانواده، به پسر می آموزد که برای دیگران ارزش قائل باشد. به آنها احترام بگذارد و با آنها درست صحبت کند. همچنین در اجتماع طوری برخورد کند که از او به نیکی یاد کنند. به پدران عزیز توصیه می شود که در این مورد روی رفتار خود خیلی دقت کنند.

پدر عشق ورزی به زن را به پسرش یاد می دهد
محبت پدر به همسرش باعث می شود که پسر هم یاد بگیرد چطور با یک زن باید برخورد کرد. متاسفانه بعضی از مردان رفتار مناسبی با همسرانشان ندارند و در اکثر موارد از جملات امری استفاده می کنند. اگر برای همسرتان ارزش قائل شوید دیگران برای شما ارزش قائل می شوند و از طرفی بچه هایتان نیز همیشه شما را محترم می دانند. اگر مشکلی با همسرتان دارید هیچ گاه در مقابل فرزندانتان دعوا نکنید.

مخصوصا پسران در این زمینه گوش هایشان تیز و چشمانشان بیناتر از هر زمان دیگری است و اینکه روی مادرشان نیز حساس هستند. پس به همسرتان عشق بورزید و به او محبت کنید و محبت را آموزش دهید.

نکته : هر چه شخصیت پدران برای پسرشان محبوب تر باشد میزان همزاد پنداری و همانند سازی آن ها نسبت به پدران خود بیشتر خواهد بود.

بیشتر بخوانید: 17 نشانه احساس تنهایی در میان مردان و زنان

بی توجهی پدر به پسر چه عواقبی دارد؟
بی توجهی پدران به پسران آثار مخربی را خواهد داشت؟

پسرانی که پدرشان به آن ها بی توجه است معمولا:

اعتماد به نفسشان کم است.
احساس کوچک بودن و بی اهمیت بودن میکنند.
افسرده و نا امید می شوند.
قدرت تصمیم گیری شان را از دست می دهند.
عقده های روانی نهفته دارند.
پرخاشگر و عصبی می شوند.
از زیر بار مسئولیت شانه خالی می کنند و به دیگران اهمیتی نمی دهند.
متکی و ضعیف هستند.
نمی دانند که چگونه زندگی کنند و مدیریت مالی و کنترل خود را از دست می دهند.
خودشیفته هستند و انتقاد پذیر نیستند.
مدام نگران و مضطرب هستند.
و با این تفاصیر احتمال بزهکاری آن ها بسیار زیاد است و در شرایط خطرناکی قرار می گیرند.
با مراجعه به مشاوره نوجوان می توانید این مشکلات را به حداقل برسانید.

رفتار پدر با پسر کودکش باید چگونه باشد؟
معمولا نقش پدر در دوران کودکی پسر نادیده گرفته می شود. در حالی که رابطه پدر و پسر از دوران کودکی اش شکل می گیرد.  پدران به صرف اینکه کودکش چیزی متوجه نمی شود مسئولیت نگهداری و تربیت آن ها را به مادرشان می سپارند. در صورتی که این کار کاملا اشتباه است. این کودک چون بیشتر به مادرش نزدیک بوده به همان نسبت از پدرش فاصله می گیرد. این فاصله با رشد کودک بیشتر و بیشتر می شود. زمانی پدر متوجه این موضوع می شود که دیگر کودکش حرف او را قبول نمی کند. مخصوصا کودک پسر که پدرش برایش نقش الگوی قدرتمندی است. برای پیشگیری از این مشکلات  بهتر است در مورد نکات تربیتی کودک بیشتر مطالعه کنید. مشاوره کودک هم در این زمینه به شما کمک خواهد کرد.

1. وقت بیشتری برای او بگذارید
پدران معمولا سر کار هستند و زمان کمی برای همسر و فرزندشان دارند. این حق را به آن ها می دهیم که مدیریت و هماهنگی شغلی با مسائل خانه کار سختی است. اما در همان زمان که خانه هستید می توانید به پسر خود محبت کنید.. پسران از همان دوران کودکی کمی لجباز و مغرور هستند و این شما هستید که باید شروع کننده محبت باشید. سعی کنید نقاط مشترک خود را با آن ها پیدا کنید. مثلا با آن ها فوتبال بازی کنید. با آن ها به سینما بروید. در مورد چیزهایی که دوست دارد صحبت کنید. کتاب ها و وسائلی که دوست دارد را برای او بخرید. در این زمان فرزندتان به شما نزدیک می شود و شروع به همانند سازی می کند. پسر ها دوست دارند که پدرشان با مدرسه و معلمانش آشنا شوند. از شرایط درسی شان باخبر شوند.

هر چه پدر بیشتر به کودک پسرش اهمیت بدهد در آینده فرزندش با کمترین مشکلات روانی مواجه می شود و به فردی قوی و مقتدر تبدیل خواهد شد.

2.اهمیت بردن و باختن را به او بگویید
پدر تنها کسی است که با استفاده از تجربیات خود به پسرش می آموزد که چگونه ببرد و چگونه در دوران باخت نا امید نشود و با قدرت به راهش ادامه دهد. علاوه بر این جنبه برد و باخت را نیز داشته باشد. پسری که از محبت و توجه پدر محروم است برای همیشه باختن را تجربه می کند. به همین دلیل نقش پدر بسیار بسیار مهم است. سعی کنید در روزهای برد و باخت پسرتان کنارش باشید و به او یاد دهید چطور با این مسائل کنار بیاید.

3.به او یاد دهید که چگونه از خود دفاع کند
حمایت پدر اصل مهم در روابط پدر و پسر است. پدر به پسرش می آموزد که چطور باید از خود در مقابل دشمنان از خود محافظت کند و زمانی که حق او را پایمال می کنند چگونه حق خود را بگیرد. کجا به خاطر مصالح خانواده سکوت کند. چه زمانی پاسخ تحریکات را بدهد و چه زمانی با آرامش صحنه را ترک کند. گاهی هم گذشت کند و آنقدر قوی باشد که از حق خود بگذرد اما هیچ گاه در برابر ظلم سر خم نکند. این نکات کلیدی است که پدر باید با مثال به فرزندش بیاموزد. این موارد بسیار مهم است و نباید آن را نادیده گرفت. نباید اجازه داد پسر خام و نپخته و بدون هیچ علمی وارد اجتماع شود.

4.در کلام خود دقت کنید
دل فرزندتان را نشکنید. مخصوصا کودکان پسر که نسبت به لحن آمرانه و پرخاشگری حساس هستند و واکنش بدتری نشان می دهند. کمی صبرتان را بالا ببرید و گاهی با منطق به آن ها بگویید که کارشان اشتباه است. نه با پرخاشگری و زدن حرف های رکیک و فحش هایی که شخصیت پسرتان را خرد کند. در سایه مردانگی پدران نسبت به پسران است که خانواده ای آرام شکل می گیرد و فرزندان به بهترین شکل تربیت می شوند.

بیشتر بخوانید: چیکار کنم همسرم بهم دروغ نگه؟

نحوه رفتار پدر با پسرش نوجوانش باید چطور باشد؟
مراحل رشد کودک به طور زنجیر وار به هم متصل است. کودک علاوه بر اینکه برای داشتن جسمی سالم به تغذیه درست نیاز دارد، باید روح و روان او نیز تغذیه شود و در آرامش باشد. مثلا اگر کودکی خوبی داشته باشد و تمام موارد تربیتی را رعایت کرده باشید قطعا در دوران نوجوانی زجر کمتری می کشید. همینطور در دوران نوجوانی اگر بتوانید درست فرزندانتان را تربیت کنید می توانید جوانی سالم، فعال و پر انرژی و با جسم و روانی سالم به اجتماع تحویل دهید. پس پدر و مادر نقش اول را می زنند. در این میان پدران و پسران باید رقابت و غرور را کنار بگذارند و دست در دست هم و هماهنگ پیش بروند.

با پسرتان با احترام رفتار کنید
شرط اول بهتر شدن روابط پدر و پسر در دوران نوجوانی، احترام متقابل است. پدران عزیز در بدترین شرایط هم محبتتان را از همسر و فرزندتان دریغ نکنید. زمانی که شما به همسرتان محبت می کنید و احترام او را حفظ می کنید، به همان نسبت هم پسرتان متوجه می شود که باید احترام بزرگتر های خودش را حفظ کند. این در عمل الگوبرداری نهفته است. بدون آنکه متوجه شوید او نوع رفتار شما را ثبت و ضبط می کند. مخصوصا پسران که در دوران نوجوانی سرکش تر می شوند و شرایط پیچیده تری دارند باید الگوهای خوبی داشته باشند. اگر احترام به خانواده و افراد اجتماع را در ذهن خود جا بیاندازید مشکلاتتان با او به حداقل خواهد رسید.

به او کمک کنید تا خودش را مدیریت کند
معمولا پسران در دوران نوجوانی، از لحاظ روانی و جنسی غیر قابل کنترل می شوند. پدران باید در مورد این دوران و مشکلاتش با پسرشان صحبت کنند و تجربیات خود را در اختیارشان بگذارند. اینکه چطور میتوان جلوی این احساسات را گرفت و چطور می شود بر خشم خود غلبه کرد. آن ها را به ورزش و فعالیت های بدنی ترغیب کنند و خودشان نیز گاهی با پسرشان ورزش کنند.

حامی او باشند و به پسرشان توجه کنند
پدران باید در این زمینه کمی از خود گذشتگی کنند. مثلا اگر می بینند که پسرشان ناراحت است به جای بی محلی و بی توجهی بیشتر به او نزدیک شوند و علت ناراحتیش را بپرسند و به او اطمینان خاطر دهند که تا حد توان کمکش می کنند که مشکلش حل شود. حتی اگر پسرشان از صحبت کردن امتناع کرد سعی کنند راه ارتباط با او را بدست بیاورند. در این شرایط تنها گذاشتن او کار خطرناکی است. هر چه پدر و مادر به پسرشان نزدیک تر باشند بهتر است.

او را تشویق کنید
ازنکات کلیدی در روابط پدر و پسر این است که علاقمندی های او را بشناسید و به او کمک کنید که در مسیری که قدم بر میدارد بهترین باشد. نه اینکه بگویید این کار به درد تو نمی خورد. این رشته تحصیلی مناسب تو نیست. اجازه دهید تصمیمات مهم زندگی اش را خودش بگیرد. مگر اینکه مطمئن شوید در این مسیر چاله است. موانع را به او نشان دهید و از تجربیات افرادی که این مسیر را رفته اند کمک بگیرید.

هم صحبت خوبی برایش باشید
اگر پدر خوبی باشید پسرتان بیشتر از هر زمان دیگری به شما نزدیک می شود. سعی کنید به جای اینکه نقش والدین را داشته باشید با او دوست شوید. اطلاعات خود را بروز کنید. این فاصله فرهنگی بلای جان خانواده ها شده است. تا می توانید در مورد مسائل مختلف مطالعه کنید تا هم صحبت خوبی برای فرزندتان شوید. اگر به اینصورت رفتار کنید پسرتان نیز اجازه اشتباه را به خود نمی دهد زیرا می داند که شما هر چه را که می گویید به صلاح خودش است.

کارهای مردانه را به او بسپارید
سعی کنید کارهایی که یک مرد باید انجام دهد را به او یاد دهید. به او بیاموزید که روی پای خودش بایستد. به دیگران کمک کند. حتی ماشین را روشن کند و تعمیراتش را نیز به او بیاموزید. تنها پدر است که می تواند به پسرش بفهماند مرد بودن یعنی چه و در آینده مسئولیت بزرگی بر عهده اوست. پدر به پسر می گوید که اشتباهات او را تکرار نکند و راه های درست نرفته پدر را برود. در این صورت است که آینده او تضمین خواهد شد. پسر تا زمانی که مسئولیت بزرگی به او سپرده نشود مزه مرد بودن را نخواهد چشید. اگر در این زمینه به مشکلی خوردید مشاوره خانواده کمک خوبی برای شما خواهد بود.

چرا پسر باید احترام پدرش را حفظ کند؟
همه ما از اهمیت و جایگاه پدر آگاه هستیم. پدر هر چقدر هم که بد باشد باز هم پدر است و احترام او واجب. دراین بین پسران معمولا نسبت به سایر اعضای خانواده، کمی با پدرشان راحت تر صحبت می کنند. بهتر است در این بین با آن ها خوش رفتار باشید. پدران معمولا از پسرانشان زودرنج تر و حساس تر هستند. به اصطلاح دلشان از پسرشان راحت تر می شکند. پدر از قدیم الایام رهبر خانواده بوده و بسیار مغرور است. هیچگاه غرور او را نشکنید و او را با حرف هایتان آزرده خاطر نکنید. اگر در زمینه ای اختلاف نظر دارید سعی کنید سکوت کنید و بگویید حرف شما هم کاملا درست است و روی نظر شما هم فکر میکنم.

چه دلایلی باعث بی احترامی پسر به پدر می شود؟
تربیت نادرست خانوادگی و لوس شدن پسر
عدم پذیرش انتقاد از سوی پسر
عدم کنترل خشم
همکاران یا دوستان بد و ناباب
مشکلات اقتصادی و فشار روانی ناشی از نداری و فقر
مشکلات روحی و روانی خانوادگی و زندگی در محیطی کاملا تنش زا
دوران بلوغ پر تنش
عواملی است که باعث بی احترامی به پدر خواهد شد.

سوالات متداول
عواملی که کار پدر و پسر را به اختلاف می کشاند؟

معمولا در هر خانه ای به بهانه های مختلف پدران و پسران با هم درگیر هستند. اما مهم ترین عوامل دعوای پدر و پسر :اختلافات سنی پدر با پسر ، اختلافات فرهنگی، مشکلات اقتصادی و فقر است که حتی تا سن 30 سالگی نیز ادامه دارد.

از چه زمانی پدر باید پسرش را تربیت کند؟

معمولا از دوران کودکی و از زمانی که کودک میتواند حس کند، ببیند و بشنود باید کاملا تحت نظارت پدر و مادر باشد. رفتارهای خوب و بد دختر و پسر از دوران کودکی اش شکل میگیرد. فراموش نکنید نقش پدر در همه زمان ها پر رنگ است. پسر در دوران کودکی، نوجوانی، جوانی و حتی زمانی که خودش صاحب فرزند شد به محبت پدرش نیاز دارد.

آیا پدری که خودش اشتباه می کند می تواند پسر خوبی تربیت کند؟

در اکثر موارد خیر. زیرا همانگونه که گفته شد پدران الگوهای فرزندان خصوصا فرزندان پسر هستند. هر کار اشتباه، تصمیم اشتباه یا رفتار بد در زندگی آن ها نیز تاثیر مستقیم خواهد داشت و به نوعی آن ها را تقلید می کنند. البته همه انسان ها جایز الخطا هستند اما اگر فرزندان سالمی می خواهید باید درصد اشتباهات خود را کم کنید.

خدمات تلفنی و آنلاین مرکز مشاوره خانواده و روانشناسی آویژه
هدف مرکز مشاوره و روانشناسی آویژه از ارائه اطلاعات لازم در زمینه مشکلات روانی، افزایش آگاهی شماست تا با توسعه دانش خود، جهت ارتقا و بهبود کیفیت زندگی خود، گامی مهم بردارید. لطفا برای کسب اطلاعات بیشتر سایر مقالات متخصصان مرکز مشاوره آویژه را مطالعه نمایید .

در این راستا مرکز مشاوره خانواده و روانشناسی آویژه خدمات متنوعی را در زمینه مشاوره کودک به شما هم میهنان عزیز ارائه میدهد.

برگرفته از مقاله : منبع: مشاوره خانواده آویژه / https://psychology.avije.org/

10 Ways to Strengthen Father and Son Relationships

9 نشانه اینکه گرفتار یک رابطه عاطفی شده اید

این روزها برقراری رابطه عاطفی هم می تواند به اندازه خیانت فیزیکی برای رابطه شما آسیب زننده باشد.

گرفتار شدن در دام رابطه عاطفی:
روابط عاطفی می توانند به اندازه خیانت فیزیکی مخرب باشند. انرژی احساسی ما محدود است. اگر این انرژی را جای دیگری متمرکز کنیم، می تواند بر روابط با نزدیکانمان تأثیر منفی بگذارد.

علاوه بر این، صمیمیت بیش از حد با فرد دیگری، به خصوص کسی که به او جذب شده اید، همیشه این پتانسیل را دارد که به چیزی فراتر از دوستی تبدیل شود.

دوستی ها عالی هستند، اما مهم است که بدانیم چه زمانی ممکن است از مرز بگذرند. رفتارها یا نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد شما یا همسرتان درگیر یک رابطه عاطفی شده اید. در ادامه این مقاله روانشناسی آویژه به این نشانه ها و تأثیر آنها بر رابطه تان می پردازیم.

ماهیت رابطه عاطفی
رابطه عاطفی یک رابطه غیرجنسی است که در آن سطح صمیمیت و پیوند عاطفی مشابه یک رابطه عاشقانه وجود دارد.

این روابط معمولا از دوستی های ساده شروع می شوند. برخی از دوستی های غیرعاشقانه به مرور زمان به دوستی های عمیق با بار عاطفی بالا تبدیل می شوند. زمانی که فرد دیگری را جذاب می دانید یا تمایلات جنسی مشترکی دارید، با سراشیبی لغزنده ای روبرو می شوید که شما را از تعهدات ازدواج یا رابطه تان دور می کند.

معمولا در ابتدای این روابط، هیچ قصدی برای جدی تر شدن اوضاع وجود ندارد. با این حال، مرز باریکی بین دوستی های نزدیک و روابط عاطفی وجود دارد. علاوه بر این، روابط عاطفی به سرعت می توانند به معاشقه و روابط جنسی منجر شوند.

“ارتباط عاطفی معنادار برای پایه و اساس هر رابطه ای، چه دوستانه و چه عاشقانه، مهم است. یک دوستی زمانی به یک رابطه عاطفی تبدیل می شود که مرزها شروع به محو شدن کنند.” این گفته ی آیوی کوانگ، درمانگر و متخصص مشاوره خیانت است.

زمانی که فردی شروع به پنهان کردن اطلاعات شخصی از شریک اصلی خود می کند و عمیق ترین افکار، احساسات، خواسته ها و تجربیات خود را با فرد دیگری که احساس صمیمیت عاطفی و کشش بیشتری نسبت به او پیدا می کند، به اشتراک می گذارد، ممکن است نشانه هایی از یک رابطه عاطفی در حال شکل گیری باشد.

درگیر یک رابطه عاطفی شده اید؟
مطمئن نیستید که شما یا همسرتان گرفتار رابطه عاطفی شده اید؟ در اینجا 9 نشانه برای کمک به تشخیص این موضوع آورده شده است:

تماس مداوم:
روابط عاطفی معمولا با برقراری ارتباط زیاد بین طرفین همراه است. این نه تنها شامل گذراندن زمان با هم به صورت حضوری بلکه تماس در زمان هایی که از هم دور هستید را نیز در بر می گیرد. به عنوان مثال، شما اغلب در ساعات نامناسب با این فرد چت می کنید. زمان زیادی را صرف پیام دادن، ایمیل زدن یا تماس تصویری با او می کنید. حتی ممکن است برای اینکه دائما با او در ارتباط باشید، همسرتان، خانواده و سایر مسئولیت هایتان را نادیده بگیرید.

این نادیده گرفتن به خصوص، دلیلی است که این نوع رفتار را از یک دوستی نزدیک به یک رابطه مشکوک تبدیل می کند. برای مثال تصور کنید اگر همسرتان شام یا قرار فیلم با شما را صرف چت کردن با فرد دیگری کند چه احساسی پیدا می کنید؟

لو دادن رازها؟ یا بیش از حد صمیمی شدن؟ هشدارهایی برای تشخیص رابطه عاطفی

روابط عاطفی فراتر از نگاه های پنهانی است، بلکه در مورد رازهای پنهانی نیز صدق می کند. در روابط سالم، شما به طور عادی همه چیز را با شریک زندگی خود در میان می گذارید. اما در یک رابطه عاطفی، اوضاع تغییر می کند:

خبر مهمی دارید؟ این فرد اولین کسی است که با او این خبر را جشن می گیرید.
روز سختی را گذرانده اید؟ آنها حکم یک درمانگر (با گوشی هوشمند و نه مدرک تحصیلی) را برای شما دارند.
مشکل احساس تنهایی چیست؟ شریک زندگی شما نادیده گرفته می شود. این کمبود ارتباط شکافی در رابطه شما ایجاد می کند و حتی ممکن است متوجه آن نشوید.

شاید به طور عمدی چیزی را پنهان نمی کنید، اما آیا این دوست صمیمی جدید، بخش بیشتری از شخصیت واقعی شما را نسبت به شریک واقعی تان، در اختیار دارد؟ کمی به این موضوع فکر کنید!

افکار مداوم درگیر فرد دیگری هستید؟

در روابط عاطفی، فردی که با او در ارتباط هستید به مرکز توجه شما تبدیل می شود. این فرد تمام فکر و ذکر شما را به خود مشغول می کند.

مشغولیت ذهنی دائمی: ممکن است متوجه شوید که تمرکز کردن روی کارها و مسائلی که به نحوی به او مرتبط نیستند برایتان دشوار شده است.

حضور همیشگی در ذهن: این فرد مدام در ذهن شماست، چه صبح که از خواب بیدار می شوید، چه شب که به خواب می روید و در بسیاری از مواقع دیگر.

آراستن به امید توجه: حتی ممکن است هنگام لباس پوشیدن به این فرد فکر کنید و امیدوار باشید که به ظاهر شما توجه کند.

اگرچه روابط عاطفی در ابتدا ماهیت جنسی ندارند، اما ممکن است کم کم دچار خیال پردازی های عاشقانه یا جنسی در مورد این فرد شوید.

احساس درک شدن توسط فرد دیگری
در روابط عاطفی، این حس به وجود می آید که فرد مورد نظر شما را به گونه ای درک می کند که حتی شریک عاطفی تان هم نمی تواند. احتمالا متوجه اشتراکات زیادی بین خود و او می شوید و احساس می کنید علایق مشترک زیادی دارید.

این شباهت ها ممکن است شبیه یک دوستی نزدیک به نظر برسد - و قطعا هم ممکن است همینطور باشد! اما اگر این حس نزدیکی باعث می شود نسبت به شریک عاطفی تان احساس خشمگین یا بی مهری پیدا کنید و صمیمیت، ارتباط و تفاهم شما با او کم رنگ شود، شاید بهتر باشد رفتار خود را دوباره ارزیابی کنید.

هیچ نشانه واحدی وجود ندارد که به طور قطع نشان دهد گرفتار یک رابطه عاطفی شده اید، بلکه این مجموعه ای از احساسات و رفتارهای شما نسبت به فرد دیگر است و اینکه این رفتارها چگونه بر رابطه عاشقانه فعلی شما تأثیر می گذارد.

افشاگری های نامناسب: رد شدن از مرز صمیمیت

روابط عاطفی ممکن است با صحبت در مورد کار و مسائل دیگر شروع شوند، اما اغلب به جزئیات صمیمی‌تر درباره زندگی، روابط، مشکلات شخصی و حتی زندگی جنسی شما کشیده می‌شوند.

این تمایل به آسیب پذیر شدن احساسی در عین حال که جزئیات خصوصی خود و احساساتتان را فاش می کنید، دلبستگی شما را به این فرد عمیق تر می کند.

موضوعات بسیار شخصی: شما در مورد موضوعات بسیار شخصی، مانند مشکلات رابطه فعلی خود صحبت می کنید.

اشتراک تمام یا بیشتر مشکلات: تمام یا بیشتر مشکلات و نگرانی های خود را با این فرد در میان می گذارید. با انجام این کار، ممکن است نسبت به شریک ع羡انیتان احساس نارضایتی بیشتری پیدا کنید، در حالی که همزمان اقدامات لازم را برای حل مشکلات رابطه فعلی خود انجام نمی دهید.

نگاه از دریچه مقایسه: سیاه نمایی شریک عاطفی
با نزدیک شدن به فرد جدید، ممکن است شروع به مقایسه او با شریک عاطفی خود کنید. حتی ممکن است بارها او را با شریک زندگیتان مقایسه کنید و به حدی برسید که از شریک خود به خاطر انجام ندادن کارهایی که فرد جدید انجام می دهد، عصبانی شوید.

از آنجایی که فرد جدید را ایده آل می کنید، شریک عاطفی تان در نظرتان بدتر به نظر می رسد. ممکن است خود را در حال انتقاد بیشتر از او ببینید.

این مقایسه های ناعادلانه همچنین به این معنی است که شما تمایل دارید به دنبال اشتباهات شریک زندگیتان باشید و بدون توجه به نقاط قوت او، روی عیوبش بیش از حد تأکید کنید. این مقایسه ها باعث می شود تا هر گونه ویژگی منفی در فردی که با او رابطه عاطفی دارید را نادیده بگیرید. احتمالا در حال تسلیم شدن به این تصور غلط هستید که همیشه در جای دیگر علف سبزتر است.

گذراندن وقت بیشتر با فرد جدید و پنهان کاری

چسبیدن به هم: علاوه بر اینکه همیشه با این فرد در ارتباط هستید، زمان زیادی را به صورت حضوری با او می گذرانید. بهانه تراشیده یا دلایلی برای گذراندن وقت با او ایجاد می کنید. ممکن است بعد از کار با هم بیرون بروید یا آخر هفته ها با او برنامه ریزی کنید.
اجتناب از شریک عاطفی: حتی ممکن است بهانه هایی برای اجتناب از گذراندن وقت با شریک عاطفی تان پیدا کنید تا بتوانید زمان بیشتری را با این فرد بگذرانید. ممکن است متوجه شوید که هر بار که فرد مورد نظر پیام می دهد، تماس می گیرد یا به دیدار می آید، دچار هیجان می شوید.
رازپنهانی: شروع به دروغ گفتن یا پنهان کاری می کنید. این پنهان کاری معمولا به صورت نگفتن حقیقت است. نه تنها در مورد صحبت ها، ملاقات ها، ناهارها، پیام ها و تماس های تلفنی خود با شریک عاطفی تان صحبت نمی کنید، بلکه برای پنهان کردن این ارتباطات نیز اقداماتی انجام می دهید. برای مثال، ممکن است پیام ها را از گوشی خود حذف کنید یا در صورت پرسیدن، ارتباطی که داشته اید را انکار کنید.
شما چیزهایی را پنهان می کنید یا دروغ میگویید در حالی که در اعماق وجودتان می دانید که این رفتار درست نیست. اگر شریک عاطفی تان مکالمه ضبط شده بین شما را بشنود یا برخی از پیام های داغ رد و بدل شده را ببیند، شرمنده می شوید؟ اگر چنین است، این نشانه آن است که اوضاع احتمالا از کنترل خارج شده است.

کم محلی به شریک عاطفی و تبعات آن

کمبود توجه برای شریک عاطفی: شریک عاطفی تان در حالی که فرد خاص شما بیشتر از او را تصاحب می کند، کمبود توجه شما را حس می کند. چه کمبود ارتباط، محبت، افکار یا دنیای درونی شما باشد، زمان و تمرکزتان از شریک زندگی تان گرفته شده و به فرد دیگر منتقل می شود.
گذراندن وقت با دیگران خارج از رابطه و داشتن ارتباطات عاطفی به طور معمول مشکلی ندارد. مشکل زمانی به وجود می آید که ارتباط شما با یک نفر تمام زندگی تان را تحت الشعاع قرار دهد، در رابطه تان اختلال ایجاد کند و به چیزی تبدیل شود که احساس می کنید باید آن را پنهان کنید.

یک سوال مهم که باید از خود بپرسید این است: اگر شریک عاطفی تان این سطح از صمیمیت را با یکی از دوستانش به اشتراک می گذاشت، ناراحت می شدید؟

آیا شریک عاطفی شما گرفتار یک رابطه عاطفی شده است؟

در برخی موارد، ممکن است نگران باشید که شریک عاطفی تان با شخص دیگری رابطه عاطفی برقرار کرده است. در اینجا به برخی نشانه هایی که باید به آنها توجه کنید اشاره شده است:

کار زیاد یا مشغولیت های بدون شما: شریک عاطفی تان زمان زیادی را در محل کار یا صرف کارهای دیگر بدون شما می گذراند.
پنهان کاری با تلفن همراه: شریک عاطفی تان با دقت تلفن همراه خود را پنهان می کند و در مورد اینکه به صورت آنلاین با چه کسی ارتباط برقرار می کند، پنهان کار است.
حرف زدن مداوم از یک دوست صمیمی: شریک ع ارتباطفی تان دائما در مورد دوست صمیمی شان صحبت می کند که به نظر می رسد رابطه خاصی با او دارند.
انتقاد و مقایسه: شریک عاطفی تان شروع به انتقاد از شما می کند و شما را با دوست صمیمی شان مقایسه می کند.
دور شدن عاطفی: به نظر می رسد شریک عاطفی تان از شما دور می شود و به ندرت اطلاعاتی در مورد زندگی اش با شما به اشتراک می گذارد.
مهم است که در صورت داشتن رابطه عاطفی یا شک به رابطه عاطفی همسرتان، با او صحبت کنید. برقراری ارتباط صادقانه، شفاف و مهربانانه در هر رابطه ای ضروری است، به خصوص زمانی که صحبت از رسیدگی به مسائلی باشد که می تواند بر اعتماد و صمیمیت تأثیر بگذارد.

تأثیر روابط عاطفی

این نوع روابط ممکن است به نظر یک فرار از زندگی روزمره باشد. شما فقط بهترین جنبه های این فرد دیگر را می بینید و آن ها هم بهترین وجه شما را می بینند. شما آن ها را به صورت 24 ساعته در کنار خود ندارید تا با عادات بد و ویژگی های نه چندان جذابشان آشنا شوید. تصویری که از آن ها دارید عمدتا بر اساس فانتزی و شخصیت ایده آل سازی شده است که بدون شک این رابطه را بسیار فریبنده می کند.

برخی از تأثیرات روابط عاطفی بر رابطه شما عبارتند از:

خیانت و آزار: احساس خیانت و آزار دیدن.
خدشه دار شدن اعتماد شریک عاطفی: آسیب زدن به اعتماد شریک زندگی تان.
آسیب به روابط با سایر اعضای خانواده: آسیب دیدن روابط با سایر اعضای خانواده، از جمله فرزندان.
مشکل در برقراری روابط آینده: مشکل در ایجاد روابط عاطفی در آینده.
طلاق: احتمال طلاق.
احساس گناه، شرم و عصبانیت: احساس گناه، شرم و عصبانیت.
کاهش اعتماد به نفس: کاهش اعتماد به نفس.
بدتر شدن ارتباط بین شما و همسرتان: بدتر شدن ارتباط بین شما و شریک عاطفی تان.
اگر فکر می کنید گرفتار یک رابطه عاطفی شده اید، شاید بهتر باشد وضعیت رابطه خود را با شریک فعلی تان به طور جدی ارزیابی کنید.

حتی زمانی که چنین روابطی با برقراری رابطه جنسی جنبه فیزیکی پیدا نمی کنند، تأثیر آن ها می تواند به همان اندازه مخرب باشد و رابطه شما را به خطر بیندازد. صمیمیت درگیر در روابط عاطفی اغلب می تواند از یک رابطه جنسی عمیق تر باشد زیرا شما از نظر عاطفی سرمایه گذاری بیشتری کرده اید.

کوانگ می گوید: «روابط عاطفی می توانند به اندازه روابط فیزیکی برای یک رابطه مضر باشند، زیرا می توانند شامل پنهان کاری، عدم صداقت، فریب و تغییر جهت گیری صمیمیت عاطفی و انرژی از شریک متعهد به سمت فردی باشند که با او رابطه عاطفی دارند.»

شریک زندگی شما ممکن است این را به عنوان همان سطح خیانت ببیند که گویی شما در واقع با فرد دیگری رابطه جنسی داشته اید.

مقابله با روابط عاطفی

روابط عاطفی به طور ناگهانی یا بدون مقدمه اتفاق نمی افتد. ایجاد ارتباط عاطفی با فرد دیگر به زمان و تلاش نیاز دارد. اگر فکر می کنید درگیر رفتارهایی هستید که ممکن است به یک رابطه عاطفی منجر شود، کارهایی می توانید برای برقراری مجدد مرزها و محافظت از رابطه خود با شریک زندگی تان انجام دهید.

با تایید و صحبت آشکار و مستقیم در مورد رابطه عاطفی، می توانید با هم کار کنید تا بفهمید چه چیزی منجر به آن شده است، احساسات و نگرانی های خود را بیان کنید و راه هایی را برای ترمیم آن، بازسازی اعتماد و تقویت رابطه خود کشف کنید.

آیوی کوانگ، درمانگر و متخصص ازدواج و خانواده
اجتناب از روابط عاطفی به معنای محدود کردن ارتباط با دیگران یا عدم برقراری ارتباط عاطفی با دوستان نیست. این روابط برای حمایت اجتماعی و سلامت روانی ضروری هستند.

اگر احساس می کنید درگیر یک رابطه عاطفی شده اید، راهکارهای زیر می توانند به شما کمک کنند:

ایجاد مرزبندی: برای نحوه رفتار شما و دیگران در روابط، مرزها یا انتظارات را تعیین و حفظ کنید. به عنوان مثال، برقراری ارتباط با دوستان ضروری است، اما در عین حال زمان هایی هم باید روی شریک عاطفی و خانواده خود تمرکز کنید.
ارتباط با شریک عاطفی: با شریک عاطفی خود در مورد جزئیات زندگی تان صحبت کنید، از رویدادهای روزتان گرفته تا احساسات شخصی تان در مورد وقایع مختلف زندگی.
گذراندن وقت با هم: برای گذراندن وقت با کیفیت با شریک عاطفی تان، زمان اختصاص دهید.
در نهایت، اگر رابطه عاطفی باعث ایجاد مشکل در رابطه شما شده است، به فکر صحبت با یک متخصص سلامت روان باشید. آن ها می توانند به شما کمک کنند تا مسائلی را که ممکن است باعث شود شما یا شریک عاطفی تان در وهله اول به دنبال ارتباطات عاطفی با دیگران باشید، برطرف کنید.

اگر شما یا شریک عاطفی تان درگیر یک رابطه عاطفی هستید، مهم است که با هم ارتباط برقرار کنید. کوانگ می گوید: «اجتناب از صحبت کردن یا مخفی نگه داشتن آن می تواند منجر به آسیب بیشتر و دوری بین شما و شریک عاطفی تان شود.» صحبت در مورد این موضوع یک قدم مهم اولیه است، اما ممکن است متوجه شوید که مشاوره زوجین نیز می تواند مفید باشد.

منبع: https://psychology.avije.org/ مرکز مشاوره آویژه